Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Duo Reges: constructio interrete. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Non semper, inquam;: Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Bork: Certe non potest.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Illi enim inter se dissentiunt. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.

Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant
et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt,
quodcumque veri simile videatur.

Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit
naturae quaeque progressio.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
An haec ab eo non dicuntur?
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.